جراحی های هموروئید و فیشر

هموروئید یا بواسیر چیست ؟ بواسیر یا همان هموروئید، وریدهای متورم شده ای هستند که می توانند داخلی باشند، به این معنی که در داخل راست روده قرار دارند، و یا خارجی باشند، به این معنی که خارج از راست روده هستند. . غالبا بروز ناگهانی هموروئید، بدون اقدام به درمان در عرض 2 هفته بهبود می یابد. طبق گفته انجمن جراحان کولون و رکتوم آمریکا (ASCRS) خوردن یک رژیم غذایی با فیبر بالا و نوشیدن 8 تا 10 لیوان آب در روز معمولاً می‌تواند به شما در کنترل و بهبود علائم به دلیل حرکات نرم‌تر و منظم‌تر روده کمک کند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به استفاده از ملین های دفع مدفوع برای کاهش فشار در حین حرکات روده داشته باشید، زیرا زور زدن بیش از حد می تواند علائم هموروئید شما را تشدید کند. تخمین زده می شود که کمتر از 10 درصد از موارد هموروئید نیاز به جراحی دارند. انواع جراحی هموروئید را می ‌توان به روش ‌های ساده‌تر، سرپایی و کم‌ تهاجمی ‌تر که می ‌توانید بدون بیهوشی انجام دهید و جراحی‌ های پیچیده ‌تر که نیازمند بستری شدن هستند، تقسیم کرد. عوامل تشدید کننده هموروئید یبوست: یبوست می تواند باعث تشدید هموروئید گردد. بارداری: با توجه به فشاری که توسط جنین به وریدهای لگن می آید، رگ های مقعدی مادر، پراکنده شده و وی را مستعد این بیماری می کند. افزایش سن: با افزایش سن، رباط ها و همچنین بافت های لایه ی مقعدی بیمار شل شده و هموروئید بروز کرده و این عارضه به تدریج به پرولاپس تبدیل شده و به قسمت پایین کانال مقعد کشیده می شود. داشتن رابطه جنسی از طریق مقعد بلند کردن ناگهانی اجسام سنگین نشستن طولانی مدت مراقبت های بعد از جراحی بواسیر: پس از جراحی بواسیر احساس کمی درد طبیعی است اگر چه پزشک به شما داروهای ضد درد تجویز می نماید.مقداری خونریزی به خصوص با اولین حرکت روده و دفع بعد از جراحی نیز طبیعی است. مراقبت های بعد از جراحی بواسیر به شرخ زیر می باشد: تا چند روز پس از جراحی، مایعات بنوشید و یک رژیم غذایی ملایم داشته باشید. سپس می توانید به غذاهای معمولی برگردید و به تدریج میزان فیبر را در رژیم غذایی خود افزایش دهید. همچنین می توانید قبل و بعد از اجابت مزاج از داروهای بی حس کننده برای تسکین درد استفاده کنید. استفاده از کمپرس یخ در ناحیه مقعد می تواند تورم و درد را کاهش دهد. نشستن مکرر در آب گرم (حمام سیتز) به تسکین درد و اسپاسم عضلانی کمک می کند. برخی از پزشکان ممکن است برای جلوگیری از عفونت و کاهش درد، مصرف آنتی بیوتیک (مانند مترونیدازول) را پس از جراحی توصیه کنند. معمولا پزشکان توصیه می کنند که از نرم کننده های مدفوع حاوی فیبر استفاده کنید تا به آرام شدن حرکات روده شما کمک کند. زور زدن در هنگام اجابت مزاج می تواند باعث عود هموروئید شود. معاینات بعدی با جراح معمولاً 2 تا 3 هفته پس از جراحی برای بررسی مشکلات انجام می شود. شقاق چیست؟ شقاق به یک شکاف یا پارگی در قسمت داخلی راست‌روده (کانال مقعد) یا در اطراف دهانه مقعد گفته می‌شود که بسیار دردناک است. ظاهر شقاق به طور معمول بیضی‌شکل است؛ اما گاهی به شکل ترک‌های نامنظم نیز دیده می‌شود. شقاق دو نوع مختلف دارد: شقاق حاد: شقاق برای اولین‌بار به شکل حاد در بدن بیمار به وجود می‌آید و عمق و طول کمی دارد. به طور معمول شقاق حاد بعد از چند هفته با درمان‌های خانگی و دارویی بهبود پیدا می‌کند. شقاق مزمن: اگر شقاق حاد درمان نشود به شقاق مزمن تبدیل می‌گردد. در این وضعیت عمق و طول زخم شقاق افزایش پیدا می‌کند و دیگر درمان‌های خانگی جوابگو نیست و عمل جراحی شقاق مقعدی یا فیشر، و یا لیزردرمانی شقاق می‌تواند به بهبودی بیماری کمک کند. دلایل ابتلا فرد به شقاق دلایل مختلفی می‌توانند باعث شوند که فرد مبتلا به شقاق شود. از جمله این دلایل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: یبوست مزمن طولانی‌مدت اسهال طولانی‌مدت عضلات مقعدی بیش از حد تنگ یا اسپاستیک تحت فشار قرار گرفتن مقعد در هنگام اجابت مزاج رابطه جنسی مقعدی قرار دادن اجسام خارجی در مقعد ابتلا به برخی بیماری‌ها مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو، سرطان مقعد، بیماری‌های مقاربتی و... شکاف در ناحیه مقعد در زنان پس از زایمان و یا در نوزادان عمل جراحی شقاق یا فیشر چگونه انجام می‌شود؟ عمل جراحی شقاق یا فیشر به چند شکل زیر انجام می‌شود: روش اسفنکتروتومی داخلی جانبی این روش یک درمان ساده شقاق محسوب می‌شود که در طی آن عضله اسفنکتر برش یا کشش داده می‌شود. عضله اسفنکتر، عضله دایره مقعد است که وظیفه دارد دریچه مقعد را کنترل و باز و بسته کند. برش یا کشش دادن این عضله کمک می‌کند تا اسپاسم عضله کاهش پیدا کند. به طور معمول از این روش در صورت جواب ندادن روش‌هایی همچون درمان‌های خانگی، دارودرمانی، بوتاکس فیشر و... استفاده می‌کنند. برای انجام عمل اسفنکتروتومی جانبی، جراح یک برش کوچک در اسفنکتر داخلی مقعد ایجاد می‌کند تا فشار بر ناحیه کاهش یابد. این جراحی تحت بیهوشی عمومی یا بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و بیمار پس از آن نیازی به بستری شدن نخواهد داشت. بهبود ۶ هفته زمان می‌برد تا عروق این ناحیه به شکل کامل بهبود پیدا کند؛ اما بیماران می‌توانند یک تا دو هفته پس از عمل جراحی فعالیت‌های خود را از سر بگیرند و حتی به سرکار بروند. جراحی اسفنکتروتومی جانبی، درد شقاق مقعد را تا میزان قابل‌ملاحظه‌ای کاهش می‌دهد؛ اما ممکن است تا چند هفته پس از جراحی، درد در هنگام اجابت مزاج و یا خون بر روی دستمال توالت دیده شود. اسفنکتروتومی به دو روش زیر انجام می‌شود: جراحی بسته اسفنکتروتومی در این روش در ابتدا یک برش بر روی شیار جانبی زده می‌شود و از آنجا شیار عضله اسفنکتر یا دریچه را بیرون می‌کشند و بخشی از آن را با توجه به پیشرفت شقاق مقعد قطع می‌کنند. این روش ریسک آسیب به مخاط روده را در بر دارد و به همین دلیل باید توسط یک جراح مجرب حتماً انجام گیرد. جراحی باز اسفنکتروتومی این روش جراحی تفاوت خاصی با روش قبلی ندارد و تنها تفاوت آنها در این است که یک برش نیم الی یک‌سانتی‌متری بر روی کانال مقعد می‌زنند و در پایان عمل قسمت انتهایی برش را با توجه به شرایط بیمار باز می‌گذارند و یا می‌بندند. فیشرکتومی یکی دیگر از روش‌های عمل جراحی شقاق یا فیشر، روش فیشرکتومی است که تقریباً نتیجه‌ای همانند روش اسفنکتروتومی دارد. در روش فیشرکتومی لبه‌های زخم را می‌برند و جدا می‌کنند و بعد از ماده‌ای خاص برای بستن دهانه‌های زخم استفاده می‌کنند. در این روش عضلات اسفنکتر مقعد بریده نمی‌شود. این روش بسیار مناسب بیمارانی است که احتمال ابتلا شدن آنها به بی‌اختیاری مدفوع بالا است. از جمله این افراد می‌توان به بانوانی با سابقه زایمان، افراد مسن، بیمارانی با سابقه جراحی آنورکتال و... اشاره کرد. عوارض احتمالی جراحی فیشر به دلیل اینکه عمل جراحی فیشر یا شقاق مقعدی ممکن است با عوارضی همراه باشد امروزه پزشکان و بیماران ترجیح می‌دهند تا از روش‌های درمانی بهتری همچون لیزر شقاق استفاده کنند. از جمله عوارض احتمالی جراحی فیشر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: بی‌اختیاری مدفوع یا گاز معده: ممکن است در برخی از بیماران که از روش اسفنکتروتومی جانبی برای درمان آنها استفاده شده بی‌اختیاری مدفوع یا گاز معده دیده شود. این اتفاق ممکن است در حدود 10 درصد بیماران رخ دهد. در بسیاری این مشکلات می‌توانند با بیوفیدبک درمان شوند؛ هرچند ممکن است گاهی این مشکلات دائمی شوند.